(Filipendula vulgaris)
Rodzina: różowate (Rosaceae)

Cechy morfologiczne:
Rodzima i wieloletnia bylina kępiasta. Łąkowa roślina o ciemnozielonych, pierzastych liściach tworzących przyziemną rozetę. Na szczycie cienkich łodyg o wysokości 40-60 cm w czerwcu i lipcu pojawiają się drobne i białe kwiaty, zebrane w obfite kwiatostany. Pąki kwiatowe lekko zaczerwienione.

Biologia i ekologia:
Naturalnym siedliskiem występowania są łąki, półsuche murawy i widne lasy. Preferuje miejsca słoneczne lub półcieniste, gleby przeciętne i ciężkie. Dobrze znosi suszę, nie wymarza nawet w ostre zimy.

Zastosowanie:
Wiązówka bulwkowa uprawiana jest całkiem często w celach ozdobnych, a takie jej wykorzystanie możliwe jest zwłaszcza dzięki świetnie prezentującym się liściom (te przypominają nieco znane nam wszystkim dobrze liście paproci) oraz pięknym i obfitym kwiatostanom. Bardzo dobrze przyjmuje się ona w ogrodach i równie dobrze się z nimi komponuje; sprawdza się także jako kwiat cięty oraz roślina stosowana w rabatach bylinowych. Chociaż preferuje stanowiska z umiarkowaną wilgotnością świetnie się sprawdzi w linii brzegowej oczka wodnego, nad strumieniami i w ogrodach deszczowych. Bardzo dobrze wygląda w zestawieniu z innymi bylinami i turzycami. Oprócz zastosowania dekoracyjnego, ma także wartości lecznicze. Działanie sprowadza się do właściwości moczopędnych, przeciwbólowych, ściągających, przeciwzapalnych, przeciwbiegunkowych oraz żółciopędnych.

Charakterystyka:
Stanowisko: słoneczne/półcieniste
Mrozoodporność: -30°C
Wymagania wodne: umiarkowana wilgotność
Odczyn gleby: obojętny
Preferencje glebowe: ciężkie
Kolor liści/igieł: zielony
Zimozieloność: nie
Tempo wzrostu: roślina szybko rosnąca
Typ rośliny: wieloletnia bylina
Okres kwitnienia: VI i VII
Docelowa wysokość: do 40-60 cm
Cecha wyróżniająca: atrakcyjne kwiatostany i liście, roślina tolerancyjna na warunki siedliskowe