Betula pendula
Rodzina: brzozowate (Betulaceae)

Cechy morfologiczne:

Drzewo osiągające wysokość do 30 m. Korona silnie rozwinięta, luźna, z długimi, zwisającymi z konarów gałązkami. Kora młodych drzew jest pomarańczowoczerwona, z wiekiem przybiera barwę białą dzięki substancji zwanej betuliną. Kora starszych drzew w dolnej części pnia grubieje, pęka i przybiera czarną barwę. Liście brzozy są pojedyncze, długości 3-6 cm, romboidalne lub trójkątne. Okres kwitnienia: kwiecień-maj, kwiaty są drobne, niepozorne, zebrane w rozdzielnopłciowe kotki. Owocem brzozy brodawkowatej jest podłużnie eliptyczny orzeszek długości około 2 mm, oskrzydlony, który rozpada się jesienią.

Biologia i ekologia:
Roślina wieloletnia, drzewo krótkowieczne i szybko rosnące, żyje do około 100 lat. Preferuje stanowiska nasłonecznione. Gatunek mało wymagający pod względem jakości i wilgotności gleby. Nadaje się do obsadzania terenów piaszczystych i nieużytków.

Zastosowanie:
Właściwości lecznicze posiadają liście brzozy, kora brzozowa oraz sok brzozowy pozyskiwany wczesną wiosną przez głębokie nacięcie (ale nie głębsze niż 4 cm) pnia lub gałęzi. Napar z liści wykazuje działanie moczopędne, odtruwające i wzmacniające, wykorzystywany jest m.in. w leczeniu chorób układu moczowego i łuszczycy.

Charakterystyka:
Stanowisko: słoneczne/cieniste
Mrozoodporność: -30°C
Wymagania wodne: umiarkowana wilgotność
Odczyn gleby: obojętny
Preferencje glebowe: piaszczysta
Kolor liści/igieł: zielony
Zimozieloność: nie
Tempo wzrostu: roślina szybko rosnąca
Typ rośliny: drzewo
Docelowa wysokość: powyżej 20 m
Cecha wyróżniająca: o ozdobnych pędach lub korze

 

 

Fot. Agnieszka Czarnecka