Hedera helix
Rodzina: araliowate (Araliaceae)

Cechy morfologiczne:
Zimozielone pnącze o pędach zdrewniałych długości 20 (30) metrów, często pełzających po ziemi. Na pędach wyrastają liczne korzenie przybyszowe (powietrzne, czepne). Liście skórzaste, długości 4-10 cm, matowo zielone. Górna strona liści ciemnozielona, błyszcząca, dolna jaśniejsza lub żółtawozielona. Kwiaty niepozorne, z zielonkawymi płatkami korony, zebrane w półkoliste baldachy. Owocami są kuliste, czarne jagody, średnicy 6 mm dojrzewają w następnym roku wiosną, stanowią pokarm wielu gatunków ptaków.

Biologia i ekologia:
Roślina wieloletnia i długowieczna. Występuje na obszarze całej Polski. Kwitnie od września (czasem sierpnia) do października. Wszystkie części rośliny, a zwłaszcza owoce są trujące dla człowieka. Gatunek tolerancyjny, rośnie zarówno na glebach słabo kwaśnych jak i zasadowych, ale preferuje gleby świeże i próchniczne. Posiada ogromne zdolności przystosowawcze; może dobrze rosnąć nie tylko we właściwych dla siebie wilgotnych i zacienionych lasach, ale również w miejscach suchych i słonecznych oraz na rumowiskach skalnych, jeśli tylko klimat nie jest zbyt kontynentalny (nie toleruje silnych mrozów). Źle znosi także długotrwałe okresy wysokiej temperatury. Odporny jest na zanieczyszczenie powietrza dwutlenkiem siarki i pyłowe, bardzo wrażliwy jest jednak na zasolenie gleby.

Zastosowanie:
Często uprawiany w celach ozdobnych jako zimozielone kobierce pod drzewami lub gęste okrycie murów i ścian. Wykorzystywany w preparatach przeciwzapalnych, wykrztuśnych i rozkurczających, a także w kosmetyce (działanie przeciwgrzybicze i antycellulitowe). Kwiaty są bardzo miododajne.

Charakterystyka:
Stanowisko: półcieniste/cieniste
Mrozoodporność: -30°C
Wymagania wodne: umiarkowana wilgotność
Odczyn gleby: obojętny
Preferencje glebowe: piaszczysta
Kolor liści/igieł: zielony
Zimozieloność: tak
Tempo wzrostu: roślina wolno rosnąca
Typ rośliny: pnącze
Okres kwitnienia: IX, X
Docelowa wysokość: do 20 m
Cecha wyróżniająca: ozdobne liście, roślina miododajna

Fot. Anna Niedźwiedzka