Juniperus communis
Rodzina: cyprysowate (Cupressaceae)

Cechy morfologiczne:
Iglasty krzew, rzadziej drzewo o wysokości do 10 m. Młode pędy trójkanciaste, igły o długości 1-2 cm, spłaszczone, proste i kłujące. Roślina dwupienna. Kwiaty męskie żółte i większe, kwiaty żeńskie bardzo małe z łuskami, zielonkawe. Owocem jest szyszkojagoda z nasionami wewnątrz, początkowo zielona, po dojrzeniu w drugim lub trzecim roku niebieskoczarne.

Biologia i ekologia:
Roślina wieloletnia i długowieczna, żyjąca nawet ponad 200 lat. Gatunek światłolubny, mało wymagający. Dobrze znosi niedostatki wody, rośnie na każdych glebach, od świeżych do suchych o odczynie kwaśnym do obojętnego. Okres kwitnienia: czerwiec-lipiec.

Zastosowanie:
Szyszkojagody jałowca są używane do otrzymywania olejków eterycznych mających zastosowanie w medycynie, jako przyprawa kuchenna, do aromatyzowania napojów alkoholowych i wędlin, domieszka do ziół przeciw bólom reumatycznym i wątrobowym, w ogrodnictwie liczne formy ozdobne.

Charakterystyka:
Stanowisko: Słoneczne/półcieniste
Mrozoodporność: -30°C
Wymagania wodne: umiarkowana wilgotność
Odczyn gleby: od kwaśnego do obojętnego
Preferencje glebowe: małe wymagania glebowe
Kolor liści/igieł: zielone
Zimozieloność: tak
Tempo wzrostu: roślina wolna rosnąca
Typ rośliny: krzew
Okres kwitnienia: lato VI i VII
Docelowa wysokość: od 0,5 do 2 m
Cecha wyróżniająca: roślina zadarniająca, na żywopłoty i szpalery

Fot. Agnieszka Czarnecka