Berberis vulgaris
Rodzina: berberysowate (Berberidaceae)

Cechy morfologiczne:
Ciernisty krzew osiągający wysokość do 3 m z kanciastymi gałązkami i trójdzielnymi cierniami. Liście jajowate lub eliptyczne, o długości od 3 do 6 cm. Mogą mieć kolor czerwony, zielony lub żółty, a także dowolny odcień pośredni. Jesienią zmieniają swoją barwę. Kwiaty żółte, pachnące, zebrane w zwisające grona. Są wyjątkowo lubiane przez owady. Owoce to purpurowoczerwone jagody długości około 1 cm.

 

Biologia i ekologia:
Roślina wieloletnia o niewielkich wymaganiach siedliskowych, preferuje zarówno stanowiska w pełnym słońcu jak i półcieniu. Może rosnąć niemal na każdej glebie, pod warunkiem, że będzie ona w odpowiednim stopniu przepuszczalna. Gatunek w pełni mrozoodporny. Okres kwitnienia: kwiecień-czerwiec.

Zastosowanie:
Surowcem kulinarnym są intensywnie kwaśne owoce. Zbiera się je, zanim całkowicie dojrzeją. Dzięki oryginalnemu smakowi są chętnie wykorzystywanymi składnikami konfitur, kompotów i nalewek. Do celów leczniczych stosuje się liście, owoce, korę oraz korzenie berberysu pospolitego. Zarówno liście, jak i owoce są bogate w witaminę C. Jest jej nawet więcej niż w cytrynie, w związku z czym berberys nazywany bywa polską cytryną. Berberys pospolity stosowany wewnętrznie obniża gorączkę, działa przeciwbólowo, rozkurczowo i moczopędnie. Berberys wykorzystywany jest również w kosmetyce. Skuteczny w walce z trądzikiem i przebarwieniami.

Charakterystyka:
Stanowisko: słoneczne/półcieniste
Mrozoodporność: -30°C
Wymagania wodne: umiarkowana wilgotność
Odczyn gleby: obojętny
Preferencje glebowe: żyzna/przepuszczalna
Kolor liści/igieł: mix
Zimozieloność: nie
Tempo wzrostu: roślina wolna rosnąca
Typ rośliny: krzew
Okres kwitnienia: lato V,VI i VII
Docelowa wysokość: do 3 m
Cecha wyróżniająca: atrakcyjne jesienią

Fot. Anna Niedźwiedzka
Źródło: https://www.atlas.roslin.pl